Oost-Afrika op de scooter | Deel 6 | Kigali Genocide Memorial – Kabale

Wie haalt het in zijn hoofd om ruim 3.000 kilometer op een scooter door Oost-Afrika te rijden? Op bezoek te gaan bij berggorilla’s? Scootersafari’s (bestaat dit woord?) te maken in vijf nationale parken? Om onder meer leeuwen, buffels, nijlpaarden en olifanten van heel dichtbij te bewonderen. Ik ben Eric en ik reis graag rond op een scooter. Lees hier deel 6 van het unieke verslag van een waanzinnig scooteravontuur in Oeganda, Rwanda en Kenia. In het zesde deel van deze reis rijd ik van Kigali naar Kabale, een rit van zo’n 100 kilometer.

Een reis voor op je bucketlist

Rondreis Oeganda | Ontdek de parel van Afrika

Oeganda heeft ons hart meer dan eens gestolen en wat ons betreft is het een reisbestemming die bij elke wereldreiziger op de bucketlist thuis hoort. Ontdek waarom Oeganda de parel van Afrika wordt genoemd.

Een reis door Oeganda zal er één zijn om nooit meer te vergeten. Spot de tree-climbing-lions, ontmoet duizenden olifanten, sta oog in oog met Berggorilla's in de jungle en maak kennis met de prachtige cultuur.

Bekijk individuele reizen Bekijk groepsreizen

Door onze affiliate links te gebruiken support je ons zonder extra kosten. Dank je wel!

Een rondje door het klinisch schone Kigali

Hoe schoon kan het centrum van een stad zijn? Ik rijd nu mijn tweede rondje. Vanuit de vallei cirkel ik langzaam omhoog het centrum van Kigali in. Weg is de drukte, het lawaai en de chaos. Daarvoor in de plaats rijd ik langs lege bushokjes, waar je van de grond kunt eten.

Een ding weet ik nu wel zeker. Het leeuwendeel van de anderhalf miljoen inwoners van Kigali ga ik niet in het centrum tegenkomen. Het is bijna om bang van te worden, zo schoon is het overal. Op het klinische af. Niets bruist hier en er zijn nauwelijks mensen. Zelfs bij de grote hotels is het akelig leeg.

Tegen de avond ben ik weer terug in de vallei. Daar rijd ik mijn scooter het binnenterrein op van een guesthouse en parkeer mijn scooter voor het hok dat dienst doet als hotelkamer. Het is niet veel soeps. Er staat een ledikant met een matras, een kussen, een deken en een laken. Toch is het wel gezellig, want alle kamers bevinden zich in een rechthoek om het restaurant.

In het restaurant zijn alle tafels bezet. Iedereen kijkt naar twee tv-schermen aan de muur. Op het rechterscherm is de loting voor een voorronde van de Champions League. Op het linkerscherm kondigt de presentatrice de uitslag van de verkiezingen aan. Even draaien alle gezichten naar links. ‘De winnaar van de verkiezingen is president Kagame met 98% van de stemmen,’ leest ze voor. Overal klinkt gelach.

Mijn buurman vertelt me waarom iedereen lacht. ‘De verkiezingen in Rwanda slaan nergens op. Vandaar. In welk land haalt een president 98% van de stemmen?’ De ober heeft er ook genoeg van. Hij zet de tv uit. ‘Genoeg met die verkiezingen.’

Nieuwe banden bij Sameer Hussein

Ik ben in Kigali om twee nieuwe scooterbanden te kopen. Eergisteren kreeg ik een lekke achterband. De reparateur meldde dat ik op twee nagenoeg versleten banden reed. Aangezien bijna niemand meer op een scooter rijd in Oeganda waren nieuwe banden alleen voorhanden in de hoofdstad Kampala, op 400 km van Kabale. Een telefoontje later kwam het goede nieuws. Nieuwe banden kon ik ook in Kigali kopen bij de onderdelenshop van Sameer Hussein. De afstand tussen Kabale en Kigali bedraagt slechts 100 kilometer.

In Kigali hebben alle straten nummers. De opslagloods van Sameer Hussein bevindt zich tussen straat 86 en 2. Het kan niet missen. Alles loopt op rolletjes. Ik koop twee nieuwe banden en laat ze aan de achterzijde van de scooter bevestigen.

Inmiddels ben ik op weg naar de enige echte bezienswaardigheid van Kigali: Kigali Genocide Memorial. Even moet ik goed oppassen, omdat een tankwagen water aan het strooien is op een van de weinige zandwegen in het centrum. Dat voorkomt in ieder geval de nodige stof. Maar zou het niet beter zijn om hier ook gewoon een laag asfalt op te mikken? Dan hoef je niet elke dag water te strooien.

Kigali Genocide Memorial

Rwanda is helaas vooral bekend vanwege de bloedige moordpartijen in 1994. In dat jaar vochten Hutu’s en Tutsi’s in een felle burgeroorlog. En terwijl de vredestroepen van de Verenigde Naties gelaten toekeken, waren er tussen de 800.000 en 1.000.000 doden te betreuren.

Bij de ingang valt me wel iets op. Voor de derde keer komt er nu een safariwagen aanrijden, die toeristen uit laat. Ik krijg er een heel onheus gevoel bij. Dus je bent op reis in Rwanda, maakt een paar safari’s en gaat dan ‘op safari’ naar dit museum vol ellende. Zoiets? Wellicht staan deze toeristen er zelf niet bij stil. En wat lul ik? Wat zouden ze wel niet over mij denken? Een toerist op een maffe scooter met twee banden opgeknoopt aan de bagagedrager.

Het museum is indrukwekkend en ontnuchterend tegelijk. Ik wandel langs een bord dat aangeeft dat er 250.000 stoffelijke resten begraven liggen.

Een bezoek aan de theeplantages in Rwanda

Een dagje in Kigali is lang genoeg. Het is de hoogste tijd om op mijn gemak door de rollende heuvels van Rwanda in de richting van Oeganda te rijden.

Het is echt genieten op de scooter. Veelvuldig stop ik in dorpjes langs de weg. De bewoners lopen uit voor een blanke op een scooter. En aan dorpjes geen gebrek in Rwanda. Rwanda is niet voor niets het dichtstbevolkte land op het vasteland van Afrika.

Vanaf de heuvels is het uitzicht op de gifgroene theeplantages magnifiek te noemen. Zo’n tien kilometer voor de grens met Oeganda besluit ik even af te slaan van de hoofdweg. Ik rijd tussen de theeplantages door. Een paar arbeiders laden de balen met geplukte theebladeren in de laadbak van een minibus.

Tegen zes uur nader ik de grens met Oeganda. Ik rijd omzichtig langs een kilometerslange rij vrachtwagens. Binnen een mum van tijd heb ik de grensformaliteiten afgewerkt. ‘Tot ziens in Rwanda,’ wordt vijf minuten later gevolgd door: ‘Welkom in Oeganda. Houd links aan.’

Een geluk bij een ongeluk

Soms zit het mee en soms zit het tegen. Dit keer zit het mee. Tien kilometer voor Kabale is mijn achterband opnieuw plat. Een jongen op een fiets vertelt me dat ik 50 meter door moet lopen. ‘Daar plakken ze je band.’

De bandenplakker besluit gelijk de buitenband te vervangen. ‘Gooi die oude band maar weg. Eigenlijk is je voorband ook niet veel meer, maar ik laat die zitten. Je weet maar nooit.’

In Kabale Backpackers arriveer ik tegen zonsondergang. Kleine David is dolblij om me weer te zien.

Een reis voor op je bucketlist

Rondreis Oeganda | Ontdek de parel van Afrika

Oeganda heeft ons hart meer dan eens gestolen en wat ons betreft is het een reisbestemming die bij elke wereldreiziger op de bucketlist thuis hoort. Ontdek waarom Oeganda de parel van Afrika wordt genoemd.

Een reis door Oeganda zal er één zijn om nooit meer te vergeten. Spot de tree-climbing-lions, ontmoet duizenden olifanten, sta oog in oog met Berggorilla's in de jungle en maak kennis met de prachtige cultuur.

Bekijk individuele reizen Bekijk groepsreizen

Door onze affiliate links te gebruiken support je ons zonder extra kosten. Dank je wel!