Hoe grenzen vervagen, taboes doorbreken, je makkelijker gaat denken en uiteindelijk
meer schijt aan dingen hebt.
Poepen, schijten, meuren, kakken, bouten, muffen, beren, drukken, een grote boodschap
doen, de ontlastende verklaring afleggen of gewoon je behoefte doen. Er heerst zo’n
enorm taboe op poepen. Maar waarom eigenlijk? We schijten allemaal. Misschien in
gevarieerde vormen en maten, maar we moeten allemaal toch echt een aantal keren per
week naar dat minikantoortje. En niemand kakt roosjes of orchideeën, toch? Wonen op
een kleine boot, samen met vriend en hond, is zeer helpend dit taboe te doorbreken, maar
lastig is het wel. Echt voorbeeld aan onze hond nemen zou ik niet moeten willen, maar als
ik zie hoe makkelijk zo’n beest daar in is … jaloersmakend. Bouten, een hardnekkig ding.
Soms letterlijk.
Lees ook: Wonen op een boot | Dit is Sem de Labri
Lees ook: Wonen op een boot | Zou je dat nou wel doen?!
Lees ook: Wonen op een boot | Ongewenst bezoek, beroerde nachten en tóch die vrijheid
Hoop houden
Als kind was ik eens bij de huisarts. Een beetje een bekakte man, colbertje, hoog water,
opgetrokken sokken en van die glimschoenen. Of hij ook zo’n felgekleurd brilletje had, durf
ik niet met zekerheid te zeggen, maar dat was ongetwijfeld het geval. Ik had al een poosje last van m’n buik. Erg opgeblazen, wat kramp en ik voelde me dik, iets wat nog altijd vaak voorkomt.
‘Heeft u al een hoopje gedaan?’ vroeg de hete aardappel me terwijl hij aan m’n buik
voelde. M’n moeder zat op de stoel naast de onderzoekstafel. Ik keek haar vragend aan.
Ze zei niks. ‘Hmm?’ vroeg ik. Ik schraapte m’n keel. ‘Of je al gekakt hebt’, vertaalde m’n moeder. Dat was de taal die we thuis spraken.
Verschillende bootmensen
Ik glimlach. M’n hond kijkt me uitdagend aan en ik weet dat wanneer ik nu een snelle
beweging maak, hij met zijn staart tussen de benen grommend heen en weer gaat rennen
om te spelen.
We liggen aan een kolk waar we vaker komen. Een mooie en rustige plek. In deze vakantieperiode is het wel drukker en zie je van allerlei soorten bootmensen. Van kratjes bier en rotzooi overal, tot hevig opgepoetste jachten met wenteltrapjes.
We zijn nu zowat vier maanden onderweg. Wat we allemaal al niet gezien en meegemaakt hebben, is met geen pen te beschrijven. Zeker het vrije gevoel niet, wanneer ik ’s ochtends naar m’n werk fiets of bij zonsondergang op de punt zit. Wat dauw boven het water, zonnetje erbij. Geweldig.
Ik gooi een stok vooruit en m’n hond rent er als een dolle achteraan. Dan is hij
afgeleid. Iets waar maar weer uit blijkt dat de hond toch echt steeds meer op het baasje
gaat lijken. De stok vergeten duikt hij het hoge gras in. Hij ziet wat. Geen idee welk beest
nu weer.
Schijt hebben
Aan boord hebben we een pomptoilet. Je doet de hendel naar voren, pompt water in de
pot, verlost je van deze en gene en na de hendel weer omgezet te hebben, schiet je de
bruine Johannes over boord.
Naast dat je leert dat je eerst moet gaan zwemmen vóór je kakt, wordt je er ook steeds handiger in om het tegenover je partner niet al te gênant te maken. Denk aan: een muziekje opzetten, wachten tot-ie met de hond uit is of gewoon hevig blijven pompen, hopende dat het wc-papier niet als een confettikanon overboord schiet.
‘Kom!’ roep ik. Ik zie zijn kleine witte koppie boven het gras uitkomen en hij rent springend
naar me toe. We komen langs een groepje mensen dat zich heeft geïnstalleerd voor hun
boot. ‘Kom maar’, roep ik, in de hoop dat hij niet … en jawel, meneer gaat zitten.
Natuurlijk heb ik wel poepzakjes bij me, maar waarom moet zo’n beest altijd kakken op plekken waar het gezien wordt? Hij is verlost, maar ik loop grommend met de staart tussen de benen met een halflauw boterhamzakje in m’n klauwen.
De vrijheid die zo’n beest daarin heeft is jaloersmakend. Aan boord leer je wel steeds meer schijt te hebben aan dingen, zo ook aan bouten. Misschien ontwikkelt dat nog wel meer. Zou fijn zijn. Maar vooralsnog is het goed…
Lees ook: Wonen op een boot | Dit is Sem de Labri
Lees ook: Wonen op een boot | Zou je dat nou wel doen?!
Lees ook: Wonen op een boot | Ongewenst bezoek, beroerde nachten en tóch die vrijheid
