NoFear Reizen in Afrika (17) | Overlanden in Kameroen

We (Cor en Grietje van NoFear Reizen), reizen met onze Toyota Hilux 4×4 camper door Afrika. Het Afrikaanse continent is het mekka voor ‘overlanden‘ met veel uitdagende routes en prachtige bestemmingen. Het eerste Afrikaanse land dat we tijdens onze reis naar Zuid-Afrika aandeden is Marokko, gevolgd door Mauritanië, Senegal, Guinee, Sierra Leone, Liberia, Ivoorkust en Ghana. Na een tussenstop in Nederland vervolgen we onze overland reis door Afrika. We begonnen in Togo, Benin en Nigeria en zijn nu aangekomen in Kameroen. In dit artikel lees je er alles over.

Zoals je van ons gewend bent begin je ook nu weer met het kijken van de video welke begint met een zeer uitdagende etappe door de modder.

Grensovergang Nigeria – Kameroen

Wie ons verhaal over Nigeria heeft gelezen, weet vast nog iets van de bizarre wegen richting de grensovergang. Nadat we de benodigde exit-stempels aan de Nigeriaanse kant hebben gehaald, rijden we een stuk door niemandsland en melden we ons bij de Kameroense immigratiedienst en gendarmerie. Na een vermoeiende dag blijven we hier een nachtje.

De heren vertellen ons dat we nog 30 kilometer voor de boeg hebben voordat we Banyo in Kameroen zullen bereiken. Ze verzekeren ons dat het pad minstens zo slecht is als het deel wat we net hebben gehad. Eerlijk is eerlijk, dit wetende, draagt niet bij aan een ontspannen nacht, het regent, we slapen slecht!

De volgende ochtend gaan we vroeg op pad, naar het onbekende, wetende dat er geen weg terug is.

De eerste kilometer gaat best maar dan begint het, steile afdalingen over gladde rotsen, constant proberen het beste spoor te kiezen. Dan weer grote plassen waarvan we de diepte niet goed kunnen inschatten. Onze Toyota Hilux 4×4 camper komt vast te zitten in de modder en we hebben de lier nodig om eruit te komen.

Op goed geluk volgen we onze weg over bruggen waar we niet van weten hoe sterk ze zijn. We komen geen enkel ander voertuig tegen behalve soms een brommertje.

Het begint harder te regenen en we glijden door watergeulen bergafwaarts. Tot we een rivier moeten passeren. We checken de diepte, stroming en ondergrond en denken het te redden. Zal ook wel moeten, terug is geen optie.

Met alle opties van de Toyota Hilux ingeschakeld, inclusief sper-differentieel passeren we de rivier en klimmen de gladde heuvel erachter op. We worden gevolgd door de plaatselijke jeugd die in het dorpje achter de heuvel woont.

Een zucht van opluchting, so far, so good!

Kameroen | Het land in

Nadat we in Banyo een aantal praktische zaken (sim-kaart, geld wisselen, brood) hebben kunnen regelen gaan we verder naar een plekje zo’n 5 kilometer buiten het dorp. Hier rusten we twee dagen onder het genot van een een prachtig uitzicht om ons Nigeria-avontuur te verwerken.

Onze eerste indruk van de Kameroense “plattelands”-mensen is dat ze vriendelijk zwaaien. Soms zijn ze een beetje terughoudend maar na het eerste contact toch vriendelijk.

In het eerstvolgende dorpje waar stoppen voor wat boodschappen merken we dat men eigenlijk alleen maar Frans spreekt. Toch treffen we een Engels sprekende jongeman. Hij vertelt dat hij hier zich absoluut niet op zijn plek voelt. 

Wat informatie en feiten over Kameroen

Eén van de grotere issues in het land is namelijk de ruzie tussen de Franse meerderheid en de Engelse minderheid. Het land is ooit zowel Frans als Brits gekoloniseerd geweest. Het resulteert tot op heden in een gewapend conflict wat zich alleen in de Engelstalige gebieden afspeelt.

Het land is ongeveer 11 keer zo groot als Nederland en er wonen net iets minder als 30 miljoen mensen. Een groot deel van het land bestaat uit jungle en verder kent het twee grotere plaatsen, Douala en de hoofdstad Yaoundé. In Kameroen zijn de meeste mensen Christelijk, naast een groep moslims.

Verder naar het zuiden

Nadat we nog eens 150 kilometer absurd slechte zandweg achter ons laten (technisch niet moeilijk, maar vol kuilen, zodat je maximaal 15-20 kilometer per uur rijdt) begint er bij Magma opeens perfect asfalt. We passeren vele dorpjes en stoppen soms voor boodschappen. Behalve ui, is er nergens groente te koop, dus trekken we ons laatste blikje doperwten maar open.

We stoppen voor een overnachtingsplek bij een voetbalveldje waar we uiteraard door de halve dorpsbevolking worden omringd. We maken er maar een feestje van! Voor de rust staan we een nacht later op het terrein van een monastery, hier wonen en werken 14 monniken.

Dan komen we aan in Bafoussam, een echte grote stad. Hier komen we in aanraking met een goed opgeleide Engels sprekende vrouw. Zij vertelt ons alle ins en outs over de burgeroorlog die gaande is ondermeer in het zuidwesten.

Zelfs is ze afkomstig uit die regio waar Engels-talige separatisten sterk bewapend voor onafhankelijkheid strijden. Ze behoort zelf ook tot de Engelstaligen maar is het verre van eens met de separatisten en is daarom gevlucht naar het veilige Bafoussam. We vinden het indrukwekkend om haar verhaal uit de eerste hand te horen.

Wij gaan nog even naar de supermarkt in de stad waar we ons “als een kind in een snoepwinkel” voelen. Op de markt kunnen we eindelijk weer eens boontjes, wortels en zelfs witte kool kopen. Onderweg helpen we met onze lier nog wat mensen die kort daarvoor een ongeluk hebben gehad.

Ekom watervallen

Wie ons een beetje volgt, weet dat we best wel een aantal watervallen hebben gezien op onze reizen. Vele variaties, brede, hoge exemplaren zagen we op onze reizen vooral in Noorwegen en IJsland. De Ekom-watervallen in Kameroen doen ook mee in de top. Wat een geweld, wat een enorme bak water komt hier naar beneden. Wij zijn er in het regenseizoen en daarmee is de waterval op z’n mooist. En het leuke is dat je er heel dicht bij kunt komen. Dat wil zeggen, het bovenste deel. Als je ooit in Kameroen komt is het een echte “must see”.

Overnachten bij de monniken

We overnachten soms op de meest bijzondere plekken. We slapen ondermeer op bewaakte parkeerterreinen van hotels. ‘s Ochtends om half zeven worden we gewekt door wat gestommel rondom de camper. De bewaker van het hotel kon het niet langer aanzien dat de wagen zo vies was en heeft hem spontaan gewassen!

In Kameroen overnachten we ook op missie-terreinen van monniken. Je bent er meestal ontzettend welkom en je krijgt vaak een kamer waar je je kunt wassen en douchen. Bij één van de missies worden we uitgenodigd om mee te eten met de broeders. Een bijzondere ervaring.

Met een kleine donatie zijn de broeders en zusters enorm blij!

Twin lakes

Vanuit het gehuchtje Mbouroukou maken we een bergwandeling naar een krater met daarin twee meren: Lac Male en Lac Femelle (mannen- en vrouwenmeer)

Je kunt deze krater ook met een 4×4 auto bereiken, maar we waren geïnformeerd dat het erg moeilijk, of eigenlijk onmogelijk is om dat in het regenseizoen te doen. Bovendien was het al lang geleden dat we onze wandelspieren hadden gebruikt. Dus de wandelschoenen aan en er op uit! De route hadden we van Wikiloc gehaald en zelf een beetje aangepast. Totaal zat er zo’n 1000 meter klimmen in waarvan veel stijle modderpaden, dus we waren halverwege al bekaf.

De enorme krater op zo’n 2100 meter en het gebied er omheen wordt bewoond door de Wodaabe / Borroro-stam. Deze mensen zijn vergaand zelfvoorzienend en leven voornamelijk van hun vee. Ze hebben uiteraard geen vervoermiddelen en komen alleen af en toe “beneden” per paard.

We zagen hun basisschool die nu, wegens zomerstop gesloten was voor lessen. Gelukkig was de deur open, zodat we even binnen konden kijken. Een paar schoolbanken en een schoolbord op een zandvloer waar de geiten ook lopen, was alles wat we zagen. Erg primitief, maar geweldig om te zien.

Eenmaal op de bovenrand van de krater was het tijd voor een broodje en maakten we foto’s van een prachtig uitzicht.

Koffie in Yaounde

Voor het verkrijgen van de visa voor de beide Congo’s gaan we naar de ambassade’s in Yaounde. Ze hebben wat kopieën nodig en dus zoeken we een copyshop. Die hebben we snel gevonden. Ernaast is een café. Een mooie gelegenheid voor een kop koffie. Het café zelf heeft geen koffie maar een mevrouw met een kraampje op straat wel. “Melk en suiker”, vraagt ze. “Nee”, bedankt. We betalen 75 cent voor twee grote mokken koffie waarvan het water in een bakpannetje werd verwarmt. Ze brengt de koffie bij onze tafel in het café.

Even verderop is een kraampje met oliebollen. Heerlijk, voor bij de koffie. Voor 45 cent een hele zak vol. Suiker heeft ze niet, ook de koffie verkoopster niet. Ze verwijzen ons door naar een winkeltje verderop waar suiker te koop is. Per klontje.

“Nee”, we willen graag poeder. Geen probleem, hij pakt een boterhamzakje en schept deze vol suiker uit een een enorme jutezak. 15 cent!

Overnachten bij garage Didier in Yaoundé

In Yaoundé stuiten we op een garage waar we wat onderhoud kunnen doen. Eigenaar Didier runt de zaak samen met zo’n tien jonge medewerkers. De jongens zijn niet echt opgeleid tot monteur, maar wel leergierig. Je kunt er ieder technisch klusje (laten) doen. Maar kijk wel mee…. Er is een schuur met enorm veel gereedschap wat je vrij kunt gebruiken. Alles op het gebied van auto’s en motoren is aanwezig.

Er hangt een plezierige sfeer en Didier helpt bij alles. Een kapper, de was, een landkaart, onderdelen, vraag het. Het wordt gebracht of het wordt gehaald!

Overnachten kan gewoon in je eigen voertuig op het terrein, zolang je wilt. Er is een waterkraan en een toilet beschikbaar. En nog leuker…zo’n plek trekt andere overlanders, en dat nodigt weer uit tot een uitwisseling van verhalen.

Zo troffen wij een stel Nieuw-Zeelanders waarvan de man een Nederlandse vader had en daardoor goed Nederlands sprak. Zij hebben een overland-auto in Zuid-Afrika gekocht en reizen noordelijk. Omdat ze te zwaar beladen zijn is hun chassis op meerdere plaatsen gescheurd. Ze zullen hier bij Didier nog wel wat langer verblijven. Verder troffen we een Amerikaanse man samen met zijn zoon en Bruno, ex-legerofficier in het Franse leger.

Wij namen er ondermeer de tijd om uitgestelde klusjes te doen en Yaoundé te verkennen. Betalen? Bij Didier bepaal je zelf wat je betaalt.

Een geweldige ervaring!

Conclusie: Kameroen, daar kun je best naar toe

De mensen in Kameroen zijn geweldig. We ervaarden ze als ietwat teruggetrokken, gemoedelijk en afwachtend. Maar als je één keer contact met ze hebt zijn ze bijzonder vriendelijk. Het teruggetrokken gedrag zorgt er voor dat men nauwelijks vraagt of bedelt, dat maakt het voor de blanke bezoeker aangenamer. Armoede is er zeker in Kameroen, maar voor ons gevoel is het land verder in z’n ontwikkeling dan menig ander West-Afrikaans land. Je ziet wel duidelijk het verschil tussen de stadsomgeving en het platteland waar men toch vaak zelfvoorzienend van een stukje grond en wat vee rondkomt.

Het verkeer is rustig en gedisciplineerd, zeker na het toeterende verkeer in Nigeria. Geloof speelt -in ieder geval zichtbaar- een veel minder grote rol. Geen grote uithangborden met christelijke uitnodigingen of auto’s vol geschilderd met kerkelijke leuzen. 

Voor een ietwat avontuurlijke bezoeker heeft het land voldoende te bieden.