In de elfde blog rijd ik in Kenia vanuit de Sentrim Tsavo East lodge naar Wundanyi in de Taita Hills. Na een paar dagen in Wundanyi verkas ik naar de prachtige Taita Hills Safari Lodge. Deze blog eindigt in Kilifi, aan de onvolprezen Swahili-kust.
Meer Afrika blogs van Eric
- Roadtrip Afrika (1) | 62.000km – de introductie
- Roadtrip Afrika (2) | Grensovergang Oeganda – Kenia (one stop border)
- Roadtrip Afrika (3) | Sneeuw in Kenia en Iten (Home of the Champions)
- Roadtrip Afrika (4) | Kerio duikers en schoolkinderen
- Roadtrip Afrika (5) | Lake Bogoria en omgeving
- Roadtrip Afrika (6) | Mogotio en Nakuru National Park
- Roadtrip Afrika (7) | Nakuru – Naivasha
- Roadtrip Afrika (8) | Emali – Oilitokitok – Amboseli
- Roadtrip Afrika (9) | Oloitokitok en omgeving
- Roadtrip Afrika (10) | Taveta – Tsavo West National Park
Een paar dagen in en om de bergen in Wundanyi
Na een uitgebreid afscheid van de fantastische staf van Sentrim Tsavo East Lodge brengt een medewerker me naar het tankstation in Voi. Daar stap ik over op mijn scooter en rijd ik de bergen van Taita Hills (hoogte ca 2.300 meter) tegemoet. Op de nieuwe snelweg (A6) die 100 km zuidwaarts eindigt in Taveta aan de grens met Tanzania (dwarsdoor Tsavo West National Park). Echter, dit keer sla ik na 30 km rechtsaf in Mwatate. Van hieruit loopt eveneens een nieuwe weg met behoorlijk wat haarspeldbochten omhoog naar het op 1.400 meter gelegen Wundanyi.
In Wundanyi dat met zo’n 50.000 inwoners toch een relatief grote stad is voor Keniaanse begrippen, neem ik mijn intrek in het Taita Rocks Hotel. Daar blijf ik drie nachten. Overdag vermaak ik me kostelijk. Op de scooter verken ik de bergachtige omgeving via tal van slingerpaden. Ik bezoek de lokale Taita markt en meld me op zaterdag in het voetbalstadion waar de lokale FC een competitiewedstrijd afwerkt.
Mwatate, Maktau en Bura
In oktober is het weer echt prima. Waarbij de verschillen echt enorm zijn tussen de laagvlakte ten zuiden van de bergen en het berggebied zelf. In de bergen regent het met enige regelmaat. Terwijl in de laagvlakte (Tsavo West) sprake is van een enorme droogte. Veel buffels en antilopen zijn inmiddels gestorven. De kadavers stinken een uur in de wind en die geur ruik ik al op een afstand van vijf kilometer.
Op mijn scooter wissel ik safari’s over de snelweg af met ritten door de bergen. Via Bura omhoog en om de berg naar Wundyani. In Mwatate vul ik mijn voorraad lolly’s steevast aan. De kleintjes die ik onderweg tegenkom, maak ik er heel blij mee (en mama wil er ook altijd een). Bij de kapper laat ik me een nieuwe coupe aanmeten.
Taita Hills Wildlife Sanctuary
Inmiddels heb ik er ook een behoorlijk hachelijk avontuur op zitten in de natuurreservaten van Taita Hills en Lumo. Vanaf de snelweg volgde ik een verkeersbord naar een monument uit de Eerste Wereldoorlog. Door Taita Hills en Lumo loopt namelijk een verwaarloosde spoorlijn. Ooit liep deze van het door Engeland gekoloniseerde Kenia naar Tanganyika (Duits gebied) en was het een strategisch punt waar duizenden (hoofdzakelijk) Afrikaanse soldaten met elkaar vochten voor hun Britse en Duitse commandanten.
De monumenten stellen niet veel voor, maar daar was het me niet om te doen (nb zie hieronder over het prachtige museum in de lobby van Taita Hills Safari Lodge over deze strijd tijdens de Eerste Wereldoorlog).
Zo kwam ik dus officieus toch in de reservaten terecht. Na een behoorlijke klim over een zandpad meldde ik me bij Tsavo Bluff Lodge. De barmedewerkers waren dan ook ronduit verbaasd dat ik m’n scooter voor hun panoramarestaurant parkeerde. Na een kopje koffie wezen me hoe ik de uitgang van het reservaat kon bereiken. ‘Let wel op, want zie je daar die kudde olifanten?’
Ach en een gewaarschuwd mens telt voor twee. Maar wat als je scooter niet meewerkt? Oftewel precies waar de kudde olifanten zich ophield, hield mijn scooter er mee op. Gelukkig liep het rotsachtige pad bergafwaarts en viel het mee om de scooter voort te duwen. Ruim twee kilometer lang… Totdat ik de uitgang van Lumo bereikte (Taita Hils Game Reserve en Lumo grenzen aan elkaar). Daar was de consternatie enorm. ‘Hoe ben je binnengekomen, want scooters zijn verboden? We kunnen dus geen entree heffen (30 dollar).’
En wat is Kenia dan toch heerlijk. Na een half uur wandelen met de scooter, stond ik langs de snelweg. Een motorrijder stopte en toverde een touw tevoorschijn. Een half uurtje later waren we bij de benzinepomp in Mwatate en werd mijn scooter helemaal uit elkaar gehaald. Het euvel: heel veel zand in de carburateur.
Meer weten over de safari- en verblijfsmogelijkheden in Taita Hills Game Reserve en Lumo? Lees dat de blog via de link hieronder.
Lees ook: Roadtrip Afrika (10) | Tsavo West National Park
Van Taita Hills naar Kilifi (220 km) via Bamba
Na anderhalve week is het tijd voor de onvolprezen Swahili-kust. Daarvoor rijd ik eerst 50 km naar Voi. Daar sla ik af op de Nairobi – Mombasa snelweg. Op de scooter is het soms wel oppassen geblazen. Bij elke tegemoetkomende truck ga ik uit voorzorg in de berm rijden. Om te voorkomen dat ik door de luchtdruk van de weg wordt geblazen. Na een uur pauzeer ik even bij een enorme souvenirwinkel, die door Covid al maanden geen enkele souvenir meer heeft kunnen slijten.
Ach en dan geniet ik met volle teugen, want een paar herders loodsen hun kudde met verve over de snelweg (zie youtube filmpje).
Tot de volgende blog!
Meer Afrika blogs van Eric
- Roadtrip Afrika (1) | 62.000km – de introductie
- Roadtrip Afrika (2) | Grensovergang Oeganda – Kenia (one stop border)
- Roadtrip Afrika (3) | Sneeuw in Kenia en Iten (Home of the Champions)
- Roadtrip Afrika (4) | Kerio duikers en schoolkinderen
- Roadtrip Afrika (5) | Lake Bogoria en omgeving
- Roadtrip Afrika (6) | Mogotio en Nakuru National Park
- Roadtrip Afrika (7) | Nakuru – Naivasha
- Roadtrip Afrika (8) | Emali – Oilitokitok – Amboseli
- Roadtrip Afrika (9) | Oloitokitok en omgeving
- Roadtrip Afrika (10) | Taveta – Tsavo West National Park