Nadat we Kaapstad als stad voldoende hadden bezocht, gaan we verder op tour op het Kaapse schiereiland. Heb je onze eerste blog over Zuid-Afrika gemist? Je kunt hem hier teruglezen.
We (Cor en Grietje van NoFear Reizen), reizen met onze Toyota Hilux 4×4 camper. Het Afrikaanse continent is het mekka voor ‘overlanden‘ met veel uitdagende routes en prachtige bestemmingen. Het eerste Afrikaanse land dat we tijdens onze reis naar Zuid-Afrika aandeden is Marokko, gevolgd door Mauritanië, Senegal, Mali, Guinee, Sierra Leone, Liberia, Ivoorkust en Ghana. Na een tussenstop in Nederland vervolgen we onze overland reis door Afrika. We reden door Togo, Benin, Nigeria, Kameroen, Gabon, Congo-Brazzaville, Angola, Zambia en Botswana.
We vervolgen het tweede deel van onze rondreis door Zuid-Afrika. Zoals je van ons gewend bent, begin je ook nu weer met het kijken van de video.
Lionshead
Als eerste maken we een wandeltocht naar de Lionshead, een prachtige bergtop die een mooi overzicht over de stad geeft. De wandeling start op zo’n 300 meter en de top bevindt zich op 669 meter. Het eerste deel van de klim is redelijk makkelijk, maar bij het laatste stuk wordt het toch echt handen- en voetenwerk over de rotsen. Hier en dier een kabel en wat trappen helpen ons bij de steilste stukken.
Boven volgt dan de ontknoping, een voldaan gevoel van klim wordt ook nog beloond met een fantastisch uitzicht over Kaapstad en de kustlijn. De naastgelegen Tafelberg is nog hoger (dikke duizend meter), maar die gaan we later nog bezoeken.
Chapman’s Peakdrive
Vanaf de Lionshead in zuidelijke richting rij je automatisch via de Chapman’s Peakdrive. Een weg langs de kust van een kilometer of 10 met mooie uitzichten over de kustlijn. Deze weg, waarvan je tol moet betalen is absoluut de moeite waard, maar om eerlijk te zijn vonden wij de Italiaanse Amalfikust en Australische Great Oceanroad uitdagender.
Kaap de goede hoop
Na Chapman’s Peakdrive komt er een stukje vlakte wat weer overgaat in de laatste zuidelijke bergen van het Kaapse schiereiland. Een iconisch en historische plek. De plek waar de eerste Europese zeevaarders aan land gingen. Maar ook een plek waar schepen van koers moesten veranderen om de hoek om te gaan. Wegens de veranderende stroming en sterk wisselende weersomstandigheden bleek dat voor sommige schepen te moeilijk en strandden ze hier.
Om de hoek bevindt zich de False Bay, adembenemend mooi. Maar voor de toenmalige zeevaarders een valkuil. Ze dachten “om de hoek” verder te kunnen varen, maar kwamen onbedoeld in de grote baai terecht. Dat verklaart de naam.
Op het zuidelijkste puntje kun je diverse wandelroutes nemen, ondermeer naar de historische vuurtoren. Wij gaven nog wat meer gas en lieten ons al wandelend afdalen naar de zeespiegel waar we op het strand lunchten.
Pinguïns
Vanaf het zuidpuntje gaan we langs de oostkant weer omhoog. Overnachten is hier best een gedoe. Er zijn nauwelijks campings. En als je er eentje vindt moet je vooraf boeken, of minimaal 2 dagen achtereen reserveren. Dat past niet in ons straatje. Met wildkamperen moet je hier oppassend zijn. Geschikte plekken zijn er nauwelijks en criminaliteit ligt op de loer.
Toch vinden we een plekje op een groot parkeerterrein waar ze zelfs aan toiletten en braaiplaatsen hebben gedacht. Totdat een particulier ingehuurde beveiliger langskomt om te vertellen dat braaien niet is toegestaan. Nieuwe regels…ze zijn nog vergeten de braaiplaatsen te verwijderen. Maar we krijgen wel toestemming om er de nacht door te brengen. Dat is mooi! Even verderop bevindt zich een pinguïn kolonie. Er is een boardwalk aangelegd en zo kun je de alleraardigste beestjes van dichtbij bekijken. Wat zijn ze schattig. Het zijn Afrikaanse pinguïns die hier endemisch zijn.
Tafelberg
Ja, de “mustsee” van Zuid Afrika. Wij wachten een dagje om naar boven te gaan, het is bewolkt. Maar de volgende dag is het redelijk helder en besluiten we onszelf maar eens te verwennen…we nemen de kabelbaan in plaats van de 600 hoogtemeters lange wandeltocht.
Het is een toeristische trekpleister van jewelste, bussen vol bezoekers stappen in de kabelbaan om van uitzicht over Kaapstad te genieten. Boven aangekomen maken we wandelingetje over het plateau. Het leuke is dat je eigenlijk aan alle kanten (n-o-z-w) mooie uitzichten hebt. De Tafelberg moet je eens van boven gezien hebben!
(Herfst in) Stellenbosch
Nadat we nog een kleine reparatie aan de auto hebben laten uitvoeren verlaten we de agglomeratie Kaapstad.
Niet zo ver, want even verderop ligt Stellenbosch. Een groot dorp wat vooral bekend is om z’n vele wijnhuizen. Het dorp ligt midden in een gebied waar de omstandigheden voor de wijnbouw perfect zijn. De wijnen gaan dan ook de hele wereld over.
Het centrum van het dorp is één en al gezelligheid met leuke winkeltjes, restaurants en terrasjes. Opvallend zijn toch de grote aantallen blanken. Alleen aan de buitenrand van het dorp zien we een township.
Het dorp heeft verder faam met de wereldberoemde en zeer hoog aangeschreven universiteit. De universiteit trekt studenten uit alle delen van wereld.
Het is winter hier. Wij zouden herfst zeggen. Ruim onder de twintig graden en een harde wind zodat de blaadjes door de straten waaien.
Maar toch op het terras met een glas wijn en terraswarmer is het heerlijk toeven.
Stellenbosch, op de mountainbike
Niet ver van Stellenbosch ligt een fantastisch berggebied met vele MTB tracks, Jonkershoek. In het dorp zelf kunnen we mountainbike’s huren…elektrische…dat dan weer wel! Fietsen geeft -net als wandelen- het gevoel dat je dichter bij de omgeving staat, heerlijk. Ondanks de elektrische aandrijving is het nog een hele “trap” over de rotsachtige paden de berg op. Maar het uitzicht wordt dan ook steeds mooier. Net als bij skiën zijn er vier niveau’s, groen, blauw, rood en zwart. Wij kiezen voor de blauwe. Moe maar voldaan komen we op het bovenste deel van de route welke een mooi uitzicht over Stellenbosch geeft. Dan downhillen, lijkt makkelijk, maar is het niet. Het is een kwestie van remmen op het juiste moment, niet te hard, niet tet zacht. Zonder kleerscheuren bereiken we het dal waar we onszelf op koffie en een broodje trakteren en de baboons vrolijk om ons heen dartelen.
Franschhoek
Even verder dan Stellenbosch, in hetzelfde wijngebied, ligt Franschhoek. Zo op het eerste gezicht nog netter aangelegd, rijker, blanker en toeristischer dan Stellenbosch. Tussen de vele wijngaarden en luxe wijnhuizen reflecteren toch de blikken dakplaten van een township in de zon.
Wij maken een wandeling naar één van de hogere pieken van het “Mont Rochelle Nature Reserve”, de Perdekop van 1575 m.
Het is behoorlijk bewolkt en we lopen in de mist. Maar niet voor lange tijd. We komen boven de bewolking uit in een prachtig zonnig berggebied. De uitzichten zijn verbluffend en op de Perdekop eten we een broodje.
Hospitality, highest level (Gastvrijheid op het hoogste niveau)
Op onze reizen worden we regelmatig uitgenodigd bij mensen thuis om te eten, slapen of een borrel te drinken.
In Marokko en west Afrikaanse landen gebeurde dat al vaak door de lokale bevolking. Maar (blank) Zuid Afrika gaat verder. Vaak worden we aangesproken om onze camper in combinatie met het Nederlandse kenteken. Als we dan vertellen vanuit Nederland vertrokken te zijn en inmiddels twee jaar onderweg zijn kijken ze je vreemd aan en duurt het even voordat het balletje valt. Vanaf dan barsten de vragen los.
Zo troffen we tijdens de wandeling nabij Franschhoek een familie welke ons uitnodigden op hun farm, 80 kilometer verderop. Je kunt het zo gek niet noemen of ze boden het ons aan. Eten, drinken, slapen en douchen in hun gastenverblijf. En het was geen probleem even een wasje te draaien. Het was voor ons moeilijk om de uitnodiging van Tjokkie en Dalene af te slaan, al hadden we een andere reisrichting gepland.
Bij aankomst op hun farm waarvoor we wonderschone Bainskloofpass moesten passeren, wachtte ons het warmste welkom ooit. Niets was Tjokkie en Dalene te veel.
Je vraagt je af waar de gastvrijheid vandaan komt. Een groot deel valt te verklaren door de enorme trotsheid op hun land. En verder telt onze afkomst en wellicht interesse in ons reisverhaal.
Bij aankomst rond lunchtijd stond een heerlijk bord eten klaar met plaatselijke ingrediënten, liefdevol door Dalene bereidt. We werden verrast met een heerlijk fles rode wijn en aan het einde van de middag gingen we met het stel achter op het “bakkie” een ronde over de farm. Ze vertelden uitgebreid over hun druiven- en perzikteelt.
Maar ook over de fantastische natuur op het achterste deel van de farm aan de voet van machtige bergen.
En helaas over de koperdiefstal die hun nu al weken bezighoudt. Dieven stelen enorme lengtes koperkabels uit hoogspanningsmasten zodat ze regelmatig zonder stroom zitten.
Tjokkie en Dalene, we’ll never forget you! Baie dankie!
Cape Agulhas (dinsdag 28 mei 2024)
De reis gaat verder naar het zuidelijkste puntje van het continent. De plek op zichzelf is niet specialer dan de rest van de prachtige zuidkust. Toch is het een gedenkwaardig moment. Een dikke 2 jaar terug waren we nog op de Noordkaap en inmiddels bezochten we een dikke 30 landen ertussen. Uiteraard maken we de nodige foto’s.
Maar de plek is ook nog speciaal om een andere reden. Officieel ligt hier de scheiding tussen de Atlantische en Indische Oceaan.
Om het geheel op te leuken is er een betonnen monument met de plattegrond van Afrika gemaakt. Het geheel ligt op de grond met reliëf en al. Van noord to zuid telt het 18 meter en je kunt er op lopen.
Dat doen we dan ook graag. Fantastisch om even onze reiservaringen terug te zien op de enorme plattegrond. De bergen en rivieren zijn prachtig uitgebeeld en we kijken alvast even vooruit om langs de oostkant richting het Midden Oosten te gaan.
Bontebok NP
Meer landinwaarts nabij Swellendam ligt het kleinste nationale park van Zuid Afrika. Klein maar superfijn zullen we maar zeggen.
De belangrijkste reden van het ontstaan van het park is de bontebok. In 1931 -bij de oprichting van het park- waren er nog slechts 17 exemplaren. Inmiddels is dit aantal weer gestegen tot rond de 200. Wel bijzonder, zo’n dier welke nergens anders te wereld voorkomt. Het park is supernetjes aangelegd met goed onderhouden wegen en een werkelijk perfecte camping! Het park wordt doorsneden de Breede Rivier en er staat altijd wel een type fynbos in bloei. Zeker een bezoek waard.
Cango grotten, Oudtshoorn
De weg naar de Cango groten nabij Oudtshoorn (R62) is werkelijk geweldig. We genieten van iedere meter. Het is allemaal erg afwisselend met dan weer hoge bergen, lichtere heuvels, vele soorten begroeiing en deels wat landbouw. We passeren diverse bergpassen, waaronder de Tradouwpass, waar we uiteraard een paar fotostops doen.
En dan brengen we een bezoek aan de beroemde Cango grotten. We hadden er nog nooit van gehoord en het stond al helemaal niet op onze to-do-list. Maar na een paar enthousiaste verhalen en een blik op een folder gingen we toch maar even kijken. Nou, dat was de moeite waard zeg. Ongelooflijk! Bij aankomst in het complex zie je direct aan het grote bussen-parkeerterrein dat het een enorme toeristentrekker is. En terecht! We hadden het geluk in een groepje van 8 te zitten en dus lekker verstaanbaar. Een zeer vriendelijke gids leidde ons door de verschillende kamers met stalactieten (hangend aan een plafond) en stalagmieten (staand op de grond).
Hij vertelde over het ontstaan zo’n 800.000 jaar geleden en de vroegere bewoning door de San, de bosjesmannen van vroeger.
Het leuke van de tour is dat het behoorlijk avontuurlijk is. Je moet door zeer nauwe gangen, vaak met handen en voeten om in een volgende kamer te komen. In verband met een niet meewerkend been moest Cor één van de kamers overslaan.
Struisvogels
De regio rondom Oudtshoorn staat ondermeer bekend om z’n vele struisvogelboerderijen. Van origine worden de struisvogels gefokt voor het vlees en het leer. Maar daarnaast is er een hele toeristische tak bij gekomen. Op een struisvogel-farm kun je tegenwoordig een heuse safari maken, op een ei staan of een ritje op de rug van zo’n loopvogel maken. Dat laatste is overigens een behoorlijke discussie omdat de beesten niet gebouwd zijn om mensen te dragen. Wij onthouden ons van een bezoek aan zo’n farm maar maken wat foto’s van de beesten en lunchen met een struisvogel biefstuk in een restaurant.
Stokstaartjes (Meerkatten)
In Oudtshoorn kun je een tour boeken waarbij je ‘s ochtends bij zonsopkomst meerkatten kunt spotten. De beesten komen -als het licht wordt- uit hun gangenstelsel wat vaak in een heuvel wordt gebouwd.
Als ze voorzichtig uit hun hol komen, turen ze eerst zorgvuldig om hun heen om de omgeving op vijanden te checken.
Langzamerhand komen er meer uit hun hol totdat ze er alle dertien zijn. Een prachtig gezicht! De beesten negeren de aanwezigheid van mensen totaal, worden niet gevoerd en leven in een geheel natuurlijke omgeving. Een beleving die je eigenlijk niet mag missen als je in de buurt van Oudtshoorn bent.
Vanaf Oudtshoorn nemen we de Swartbergpas richting Karoo NP. De laatste dagen is het weer omgeslagen. De temperatuur komt nauwelijks boven de 15 graden, het is grijs en soms valt er regen uit de dikke bewolking. Herfst in Zuid-Afrika. Maar we laten ons niet uit het veld slaan en rijden de Swartbergspas op. Al gauw rijden we midden in mist/bewolking waaruit soms ook wat neerslag valt.
Swartbergpas
Op de top is helaas niets te zien, alleen grijs.
We dalen weer af via de geribbelde gravelroad en opeens klaart het op…wat een openbaringen dan ineens. We krijgen een berglandschap voorgeschoteld om je vingers bij af te likken. Prachtige vergezichten en rotspartijen. De lijnen/platen in de rotsen lopen dwars door elkaar heen. Wow, we dalen verder af en komen in een ongelofelijk mooie kloof welke ons doet denken aan de Marokkaanse Todrakloof.
Karoo NP
We rijden nog wat meer naar het noordoosten en bezoeken nabij Beaufort West, het Karoo National Park. Zoals op de vele SAN Nationale parken is alles perfect geregeld. We overnachten (verplicht) op de bijbehorend camping voor omgerekend zo’n 17 euro. Dat vinden we meer dan redelijk, gezien de uitgebreide voorzieningen en het onderhoud ervan.
Vlak bij de receptie is een fossielen park, waar een aantal vondsten uit de omgeving zijn samengebracht. We verbazen ons een weer over de geschiedenis van de aarde en de kleine tijdelijke wezentjes die wij maar zijn.
Het park zelf is adembenemend, we spotten er vele dieren, waaronder gemsbokken, springbokken, steenbokken, kudu’s, zebra’s en (wilde) struisvogels.
Maar het toppunt is een enorme zwarte arend die in dal af en aan naar z’n nest vliegt. Wow, wat een spanwijdte.
We kiezen voor een self-drive 4×4 route, die niet al te technisch is. Het is laagseizoen en dus zijn er weinig mensen, maar het zou ons niet verbazen als het in drukkere tijden nog steeds rustig en relaxed aandoet. Wij geven het park -ondanks de afwezigheid van katachtigen- een hoog cijfer.
We zijn inmiddels enorm onder de indruk van Zuid Afrika. We rijden weer terug naar de zuidkust waar onze avonturen verder gaan. We schrijven erover in de derde blog over Zuid Afrika.
