Wie haalt het in zijn hoofd om ruim 3.000 kilometer op een scooter door Oost-Afrika te rijden? Op bezoek te gaan bij berggorilla’s? Scootersafari’s (bestaat dit woord?) te maken in vijf nationale parken? Om onder meer leeuwen, buffels, nijlpaarden en olifanten van heel dichtbij te bewonderen. Ik ben Eric en ik reis graag rond op een scooter. Lees hier deel 3 van het unieke verslag van een waanzinnig scooteravontuur in Oeganda, Rwanda en Kenia. In het derde deel van deze reis rijd ik van Lake Mburo National Park naar Kabale, zo’n 230 kilometer.
Oeganda heeft ons hart meer dan eens gestolen en wat ons betreft is het een reisbestemming die bij elke wereldreiziger op de bucketlist thuis hoort. Ontdek waarom Oeganda de parel van Afrika wordt genoemd.
Een reis door Oeganda zal er één zijn om nooit meer te vergeten. Spot de tree-climbing-lions, ontmoet duizenden olifanten, sta oog in oog met Berggorilla's in de jungle en maak kennis met de prachtige cultuur.
Bezoek aan het Igongo Cultural Centre
Het begint te regenen en dat levert na vijf minuten al een glijpartij op. Levensgevaarlijk. Ik raak de controle kwijt en mag van geluk spreken dat de auto die me tegemoet komt niet al te veel vaart heeft. Ik ben nu gewaarschuwd! Bij regen wordt er niet gereden op dit soort wegen.
De vaart zit er weer in op de prima onderhouden asfaltweg richting Mbabara. Zo’n tien kilometer voor Mbabara stop ik bij het Igongo Cultural Centre. Het centrum werd in 2011 geopend door de president Museveni van Oeganda. In het centrum is Eriijukiro – het museum van Zuidwest-Oeganda – gehuisvest.
Dit is een museum naar mijn hart. Er is heel veel interessante informatie over de eeuwenoude Ankole cultuur van het Banyankore volk. De Banyankore zijn veehouders en wereldberoemd in Oeganda en ver daarbuiten vanwege de Ankole koe. Op de buitenplaats staat een fraai standbeeld van de koe met de grote hoorns.
Klik hier voor meer informatie over het Igongo Cultural Centre
Van Mbabara naar Kabale
Een enorm billboard langs de weg verwelkomt mij in Mbabara Town. Ernaast staat een nog groter bord met een appetijtelijke dame die een flesje Coca Cola in de hand heeft. Zou die dame de automobilisten niet teveel afleiden?
Even verderop staan een paar Chinezen druk te gebaren naar een aantal Oegandese bouwvakkers. De nieuwe ringweg rond Mbabara is zo goed als af. Ik vraag aan de Chinezen of ik de afzetting kan omzeilen en wellicht als allereerste de nieuwe ringweg kan testen. Daar ga ik dan.
De tijd begint langzaam te dringen. Op de vlakke weg haalt mijn scooter een topsnelheid van 50 km per uur. Regelmatig moet ik echter op de rem voor een verkeersdrempel. Die drempels kondigen sowieso altijd het begin en het einde van de bebouwde kom aan. De eerste drempel is vaak makkelijk te nemen, maar daarna worden ze steeds hoger. Daar heeft mijn 50cc scooter de grootste moeite mee. Hij trekt erg langzaam op.
Een blanke op een scooter
Het is vijf uur en op een verkeersbord lees ik dat de afstand naar Kabale nog 78 km is. Het is weer even tijd om te stoppen en de benen te strekken. Een groepje kinderen dat naar een potje voetbal zit te kijken, draait zich massaal om. Een blanke op een scooter stopt hier niet elke dag. Een andere tijdrovende factor kondigt zich nu aan. De bergen zijn in aantocht. Kabale ligt op een hoogte van 2.000 meter en wordt omringd door bergen. Een 50cc scooter is daar absoluut niet voor gemaakt.
Tegen zessen ben ik in Rubaare. Ik trek wederom veel bekijks met mijn scooter en de mobiele telefoons worden getrokken om foto’s te nemen.
Tja en dan wordt het echt behelpen. De scooter wil soms helemaal niet meer omhoog. Ik step met m’n voet om er toch nog een beetje vaart in te houden. De zon staat op het punt om onder te gaan. Bij het Great Lakes Museum step ik naar binnen toe. Even uitrusten en genieten van een kop vers gemaalde Oegandese koffie. In deze vruchtbare contreien op hoogte zijn volop koffie- en theeplantages.
Het museum omvat een grote hoeveelheid beelden van in Oeganda levende wilde dieren, zoals een giraffe, een leeuw in gevecht met een buffel, de zeldzame schoenbekooievaar en het nationale symbool van Oeganda: de grijze kraanvogel.
De zon is verdwenen en de duisternis is ingevallen voordat ik er erg in heb. Het begint frisjes te worden, maar daar merk ik weinig van. Ik lever een ongelooflijk gevecht met de bergen, die steeds steiler worden. Tegen half acht is eindelijk het einde in de vorm van een laatste haarspeldbocht. Volledig uitgeput kan ik de afdaling inzetten. Enige oplettendheid is wel vereist.
De tegenliggers in de vorm van grote trucks kan ik al een paar kilometer van tevoren even aan hun koplampen waarnemen. Regelmatig verdwijnen ze dan weer in een haarspeldbocht. Zo vlakvoor de finish in Kabale heb ik geen zin om met 50 km per uur tegen een truck te botsen.
Het Zwitserland van Afrika
Het Zwitserland van Afrika, oftewel Kabale, bereik ik om acht uur. Daar meld ik me bij de receptie van de Kabale Backpackers. Daar is de verbazing groot om een gast op een scooter te verwelkomen. Eigenares Lilian regelt alles voor me. Ik krijg een eigen kamer en een speciale parkeerplek op de afgesloten binnenplaats.
Verblijf in Kabale Backpackers
Bij de Kabale Backpackers voel ik me gelijk thuis. De medewerkers zijn uitermate vriendelijk en behulpzaam. Eigenares Lilian wil alles weten over het reizen op een scooter in Oeganda. Met haar bespreek ik ook mijn wens om een gorillatrekking te doen. ‘Dat wordt heel lastig, Eric. Die trekkings zijn echt maanden van tevoren volgeboekt. Maar laat me een poging wagen. Een goede vriendin van me werkt daar. Misschien dat zij iets kan regelen.
Inmiddels heb ik een vriend voor het leven gemaakt. In het guesthouse verblijven namelijk niet alleen toeristen. David, een weesjongen, heeft er tijdelijk onderdak gevonden. Voor hem en alle medewerkers heb ik lolly’s gekocht. David kan er geen genoeg van krijgen. Hij wil graag even op mijn scooter plaatsnemen voor een foto. En eigenlijk wil hij vandaag met me mee. Maar dat mag niet van Lilian.
Kabale dankt haar bijnaam ‘het Zwitserland van Afrika’ aan de vele meren rondom de stad. De vergelijking met Zwitserland gaat niet helemaal op. De meren hier zijn ontstaan uit vulkaankraters en de sneeuw ontbreekt. Maar wie maalt daarom?
Een uitstapje naar Lake Bunyonyi
Op de scooter naar Lake Bunyonyi is geen onverdeeld succes. Halverwege wil mijn scooter niet verder de berg op. Ik parkeer hem aan de kant van de weg en houd een boda boda (motortaxi) aan. Hij zet me boven op de berg af. Vandaar kijk ik uit over een klein deel van het meer. Lake Bunyonyi is namelijk 29 km lang en 7 km breed. In het meer bevinden zich 29 eilandjes.
Ruim drie uur wandel ik naar hartelust naar de rand van het meer en terug de berg op. Een boottochtje zit er niet in, omdat donkere wolken zich hebben samengepakt boven het meer. Het kan ieder moment beginnen te regenen.
Mocht de gorillatrekking geen doorgang vinden en de zon weer gaat schijnen, dan neem ik me voor om hier een paar dagen te verblijven.
Gorilla Trekking
Het goede nieuws, wat heet, het uitstekende nieuws ontvang ik bij terugkeer in het guesthouse. ‘Eric, het is gelukt. Overmorgen is er een plekje voor je. Mijn vriendin heeft je bij wijze van hoge uitzondering als negende persoon toegevoegd aan een groep. Officieel mag je maar met acht personen tegelijk bij een groep gorilla’s, maar dat verhaal van die scooter vond ze zo geweldig.’
Het plan om Lake Bunyonyi te bezoeken zet ik gelijk in de ijskast. Dit is een ‘once in a lifetime’ kans. Morgenochtend vertrek ik op mijn scooter naar de gorilla’s. Wow. Alleen de gedachte eraan al.
Oeganda heeft ons hart meer dan eens gestolen en wat ons betreft is het een reisbestemming die bij elke wereldreiziger op de bucketlist thuis hoort. Ontdek waarom Oeganda de parel van Afrika wordt genoemd.
Een reis door Oeganda zal er één zijn om nooit meer te vergeten. Spot de tree-climbing-lions, ontmoet duizenden olifanten, sta oog in oog met Berggorilla's in de jungle en maak kennis met de prachtige cultuur.