Nadat we een week of 5 in het westen en zuidwesten van het land hebben rondgezworven (zie deel 1 en deel 2), zijn we best wel verliefd geworden op het overlanden in Zuid-Afrika. De natuur is overweldigend en de mensen supervriendelijk! Tijd om gewoon door te gaan. Het derde deel van de blog begint bij Knysna.
Zoals je van ons gewend bent, begin je ook nu weer met het kijken van de video.
We (Cor en Grietje van NoFear Reizen), reizen met onze Toyota Hilux 4×4 camper. Het Afrikaanse continent is het mekka voor ‘overlanden‘ met veel uitdagende routes en prachtige bestemmingen. Het eerste Afrikaanse land dat we tijdens onze reis naar Zuid-Afrika aandeden is Marokko, gevolgd door Mauritanië, Senegal, Mali, Guinee, Sierra Leone, Liberia, Ivoorkust en Ghana. Na een tussenstop in Nederland vervolgen we onze overland reis door Afrika. We reden door Togo, Benin, Nigeria, Kameroen, Gabon, Congo-Brazzaville, Angola, Zambia en Botswana.
Knysna – Plettenberg Bay
In de regio Knysna – Plattenberg Bay valt ons de rijkdom op. Zo langs de kust zien we meer van dit soort plaatsen. We zien hier erg veel luxe, alles is netjes, grote villa’s en dito auto’s.
We rijden door villawijken als Heads en Leisure Island, waar we de blanke bewoners nauwelijks zien. Op een paar gepensioneerden na zijn ze kennelijk op hun werk of misschien zijn ze wel op de golfbaan. Nee, het werk in de wijk zoals straatvegen, tuinonderhoud, de vuilnis ophalen of andersoortig laaggeschoolde klussen worden door het gekleurde deel van de bevolking gedaan. En zo zie je dat de verschillen tussen blank en zwart heden ten dage nog volop aanwezig zijn.
We werden gewezen op het tv-programma Frontlinie, waarin journalist Bram Vermeulen verslag doet van het huidige Zuid Afrika. En dan met name de rol van de extreme blanken die nog steeds niet veel van zwarte bevolking moeten hebben.
In Knysna doen we wat noodzakelijke boodschappen en zoeken snel de natuur weer op.
Wandeling oerbos
En dus pakken we een gravelweg die leidt naar een oerbos met een aantal wandelpaden. Het heeft gisteren en vannacht enorm geregend en dat betekent dat de wegen slecht zijn en er hier en daar wat overstromingen zijn.
Halverwege ligt een omgewaaide boom over de weg. We kunnen kiezen: of terug, of met de lier de boom naar de zijkant trekken.
We kiezen voor optie twee, we houden niet van terugrijden.
Tijdens de wandeling (Black Elefants hike) houden we het gelukkig droog. Maar de krappe paden zijn kletsnat en zijn grotendeels veranderd in watergoten.
Een aantal keren moeten we ontstane riviertjes oversteken. Soms doen we onze schoenen maar uit om één en ander nog een beetje droog te houden. In het bos zien we een aantal eeuwenoude bomen van rond de 600 jaar.
Snelstromende riviertjes | Overlanden in Zuid-Afrika
Robberg
Nabij Plettenberg Bay vinden we Robberg, een schiereiland waar we ook een wandeling doen. De wandeling van zo’n negen kilometer en redelijk wat ups en downs, valt wat ons betreft onder een must-do als je in de omgeving bent. Wow, wat een uitzichten zo langs de kust over de rotsen klauterend. De krachtige golven beuken er hard op de rotskust. Er bevinden zich een paar kolonies zeehonden die zich met name in de woeste golven ophouden. Even verder is nog een eiland die door middel van een zandstrand verbonden is met het schiereiland. Heel bijzonder!
Shark watch
Op de Robberg ontmoeten we een vrijwilliger van de “shark watch”. De vijftiger vertelt over z’n taak als haaien spotter. Zo’n 30 meter boven de zeespiegel tuurt hij met z’n verrekijker de baai af. Of zoek naar haaien. Haaien duiken niet boven het wateroppervlak, zoals zeehonden en walvissen en dus houdt hij de schaduw in de gaten. In 2022 zijn hier twee zwemmers om het leven gekomen door haaienbeten. De haaien welke zo’n 6 meter lang zijn komen voor in de gehele kustregio, 14 vrijwilligers staan samen in contact om strand- en zwemgasten een enigszins veilig gevoel te geven.
Bloukrans River Bungee Jump
Bucketlist-dingetje…Al langer leefde de wens (bij Cor) om een keer te Bungee jumpen, maar dan wel op een speciale plek, en niet vanaf een telekraan op de kermis.
Eén van ‘s werelds meest unieke plekken daarvoor is de Bloukrans River. Vlakbij de monding, in de Indische Oceaan. En nu we er toch zijn…
Naast het springen van de 216 meter hoge boogbrug, kun je er een skywalk doen. Dat betekent dat je op de boog van de brug loopt, hoog boven de kloof. Op zich al speciaal. Bovendien krijg je uitleg over de geschiedenis van het Bungee jumpen in deze kloof middels een bescheiden museum.
De tour eindigt op de plek waar de springers het laatste lef bij elkaar sprokkelen om de sprong in het diepe te maken.
Hier kun je -hangend aan een touw- ver over de rand- hangen. Voor mensen met hoogtevrees een absolute “no-go-zone”.
Hier op dit punt besluit Cor de sprong te maken. Grietje ziet het nut er niet van in.
Het enorm vriendelijke, behulpzame personeel geeft de laatste instructies en helpen je met de juiste riemen. Het elastiek wat je straks moet opvangen wordt zorgvuldig om je enkels vastgemaakt.
En dan, op het randje…en gaan.
Veel tijd om na te denken heb je niet/krijg je niet.
Aftellen vanaf 5. De adrenaline giert door het lijf.
De vrije val duurt 4-5 seconden. Dan wordt je langzaam afgeremd door het elastiek. Je hangt ondersteboven en je voelt een druk op je hoofd, alvorens het elastiek je nogmaals naar boven zwiept.
Als je zo -op de kop- het dal in duikt ben je behoorlijk gedesoriënteerd. Alles is groen om je heen.
Je bungelt nog een aantal keren op en neer en wordt dat naar boven gehezen. De enthousiaste medewerkers vragen direct of je nog eens wilt. “Nou, vandaag even niet”.
Conclusie: fantastische ervaring, had het niet willen missen, maar voor nu is het goed zo!
Storms River Mouth
Een bezoek aan de monding van de Storms River vinden wij zeer de moeite waard. We kamperen er op een goed verzorgde camping pal aan de kust. De plek waar de enorme golven met een onvoorstelbare kracht op de rotsen uiteen spatten. We kunnen er geen genoeg van krijgen!
Het weer is gelukkig omgeslagen, zo’n 19-20 graden met een heerlijk zonnetje. Zo kunnen we naast de camper op ons eigen terrasje de hele dag golven spotten.
Maar als het de volgende dag weer tijd is om wat actiefs te doen kiezen we voor een avontuurlijk kanotochtje op de Storms River. We beginnen bij het verhuurbedrijf wat net om de hoek van de monding ligt. Omdat de zee vandaag iets rustiger is kunnen we via de zee, onder de hangbrug door, de kloof in.
En dat is erg imposant. De hoge wanden van de smalle kloof laten zo midden op de dag maar een beetje zon door.
We varen een paar honderd meter stroomopwaarts tot we niet verder kunnen vanwege de rotsen in het water. Daar lopen we overheen om over te stappen op drijvende ligbedden. Gelukkig hebben we wetsuits aan die ons warm houden in het 8 graden koude water.
Een mooie ervaring!
Addo Elephant NP
Het Addo Elephant NP is een hoog aangeschreven wildpark welke daardoor door hordes toeristen word bezocht. En uiteraard slaan wij het park niet over. Het park is in 1931 opgezet en oorspronkelijk bedoeld om olifanten te beschermen. Maar inmiddels leeft er een grote variatie aan wild. De oppervlakte van het park is best groot, ongeveer een halve Nederlandse provincie. Maar het deel waar de wilde dieren verblijven is nog minder dan de helft. Eigenlijk is het park behoorlijk versnipperd met in ieder deel een eigen specialiteit.
Wij gaan het park binnen via de zuidkant waar aanvankelijk veel lage, dichte begroeiing is. Het spotten van wild is daardoor nauwelijks mogelijk. Wanneer we in het noordelijk deel komen begrijpen we waarom het park zo populair is. Grote vlakten met ontelbaar vele dieren. Heuvelachtig, wat soms prachtige uitzichten oplevert.
We spotten olifanten, kudu’s, rode hartebeest, zebra’s, warthogs, zwarte neushoorns, buffel, struisvogels en mongoose.
Voor ons was een dag in het park voldoende, al kun je best langer verblijven, zeker als je een kijkje in het museum bij de hoofdingang neemt.
Baviaanskloof
Deze kloof is vernoemd naar het Nederlandse woord voor Baboons, de meest voorkomende apen soort in Afrika, als je het ons vraagt. Tevens geliefd en gehaat. Ze kunnen erg vervelend en in sommige gevallen gevaarlijk zijn. Maar tegelijkertijd worden ze aan alle kanten beschermd.
Affijn, die kloof loopt van Patensie naar Willowmore vv, parallel aan de zuidkust.
Wij beginnen onze rit in Patensie, waar het overigens stikt van de citrus boeren. Sinaasappels, citroenen en manderijnen zover het oog kan kijken, vele duizenden hectaren.
Aanvankelijk vinden we de rit niet zo erg speciaal. Op bepaalde secties komt onze 4×4 wel goed van pas. Diepe geulen en veel ruw gesteente maakt het hier voor een gewone auto ontoegankelijk.
We overnachten bij een boer met 5000 hectare grond. Niet speciaal, het grootse deel is rots, waar je als boer niks mee kunt. Behalve dan een uniek kampeer plekje gecreëerd onder een overhangende rots langs een kabbelend riviertje. Hoe speciaal wil je het hebben?
De volgende dag, op weg naar Willowmore beginnen we pas te begrijpen waarom het hier zo populair is. De kloof wordt steeds nauwer en de rotswanden imposanter en hoger. We passeren vele tientallen rivierdoorwadingen en zijn helemaal in onze sas.
Door de vele regenval van de laatste tijd zijn de doorwadingen soms best diep, zo’n 50 centimeter. Maar ja, dat weet je niet altijd van te voren en elke keer checken is ook zo’n gedoe. En dus blijft het spannend.
In Willowmore aangekomen trakteren we ons zelf op een heerlijke lunch en laten ons informeren over de vele angorageiten die hier verantwoordelijk zijn voor een groot deel van de wereld productie mohair. Een luxe wol soort.
Camdeboo NP
Dat natuur en bergen een belangrijke plaats inneemt in onze reizen mag inmiddels wel duidelijk zijn. We bezoeken vele (ook minder bekende) nationale parken en komen steeds tot nieuwe ontdekkingen.
Zo waren we in Camdeboo NP, nabij het dorpje Graaf-Reinet, waar we begonnen met een wandeling van een kilometer of 16. We spotten zebra’s en vlak voor ons schiet een kudu uit de bosjes. Maar dan zien we een schildpad, best wel een grote. Zo’n langzaam reptiel laat zich makkelijk fotograferen, dus maken we er gretig gebruik van. Het blijkt een turtoise, landschildpad te zijn.
Een ander onderdeel van het park is de Valley of Desolation, een slingerweg klimt stijl tot zo’n 1350 meter. Boven aangekomen krijgen we een uniek en adembenemend uitzicht voorgeschoteld. Aan de ene kant een prachtige helicopter-view van Graaf-Reinet en aan de andere kant rotsformaties om je vingers bij af te likken.
Verder omvat het park nog een relatief klein deel waar voornamelijk ree-achtingen zijn te spotten. Geen kat-achtigen, olifanten, giraffen enz.
Mountain Zebra NP
We zijn inmiddels een beetje fan geworden van de nationale parken die door SAN worden beheerd. Het is allemaal vriendelijk, goed verzorgd en campings zijn netjes met
meestal schoon en verzorgd sanitair.
Op het Mountain Zebra NP is het niet anders, behalve dan dat het er gezellig druk is op de camping. Er is een zuid Afrikaanse vakantie gaande en dat brengt extra mensen op de been.
Wij kiezen voor een aantal self-drive 4×4 routes door het park.
En “4×4” is het zeker, een uitdaging op zich.
Op zondagochtend vroeg uit de veren om op tijd te zijn voor de zonsopkomst.
Oooh, wat is dit mooi. Net als het zonnetje boven een bergrug uitkomt zien we springbokken, gnoes en zebra’s in grote kuddes in flarden ochtendmist. De route gaat verder langs rotsen en over uitgestrekte vlaktes. We spotten nog gemsbokken, buffels, hartenbeesten en kudu’s. Even later worden nog verrast door een black backed jackal, een soort sluwe vos.
Zonsopkomst | Overlanden in Zuid-Afrika
‘s Middags gaan we opnieuw op pad zien we dingen die we in onze stoutste dromen niet voor mogelijk hielden. Niet eens zo ver van de camping zien we 5 cheeta’s die zojuist een kudu te grazen hebben genomen. De kudu ligt vlak langs het gravelpad. Het is ongelooflijk, zo dicht kunnen we erbij komen. Met z’n vijfen scheuren en trekken ze aan hun prooi. Ze kijken even op als ze ons zien, maar gaan daarna nauwelijks verstoord verder met het verorberen van het slachtoffer.
We zijn behoorlijk onder de indruk om dit zo van dichtbij te kunnen meemaken.
En als het nog niet genoeg is zien we even later 4 leeuwen. Wat een koningen!
Ze lopen wel wat op afstand maar we kunnen ze redelijk goed zien.
Dan rijden we verder en genieten weer maximaal van het berglandschap.
Bijna weer terug zien we nog een eland. Die hadden we nog niet gespot. Wat een dag!
Vanaf het Mountain Zebra NP gaan we veel noordelijker, buiten de gebaande paden en iets meer op zoek naar het “echte” Zuid Afrika.
Daarover meer in deel 4.
