Oeganda | Drone beelden van onze scooter safari in Murchison Falls

Een dag eerder hadden we niet voldoende tijd om écht een goede scooter safari te maken, dus vandaag trekken we er vroeg op uit. Chris gaat in Murchison Falls National Park eindelijk met zijn drone de lucht in om wilde dieren te filmen. We hebben de kuddes olifanten en buffels prachtig op beeld kunnen zettent. Bekijk de video!

Ook film ik Chris als hij aan komt rijden op z’n scooter (hij wist niet dat vlak achter hem een buffel de weg overstak. (Groot) wildverkeer heeft altijd voorrang. Vooral als het een hele kudde olifanten betreft die op een meter of tien vanuit het bos plots de zandweg over meent te moeten steken…

Veel wild langs de ‘snelweg’

Hoe fraai kan een nationaal park zijn? Alhoewel het een beetje vreemd voelt, vinden we het toch wel erg prettig dat de Chinezen halverwege zijn met de aanleg van een asfaltweg door Murchison Falls NP. We zien wuivende palmbomen en veel wild langs de ‘snelweg’.

Blubber en Buffels

Ach, en een beetje blubber op de zandweg die nog slechts 10 km lang is. Het heeft ook zo z’n charme. De vele buffels die langs de weg liggen te luieren in modderbaden weten niet zo goed wat ze met ons, twee gekken op scooters, aan moeten. Uit eerdere tochten weet ik dat ze ons eerder horen dan zien. Ze komen dus altijd iets dichterbij. Om zichzelf met hun slechte ogen ervan te overtuigen dat wat ze gehoord hebben geen gevaar oplevert. Rustig blijven wachten op een afstandje luidt het credo. De buffel gaat (bijna) altijd op een klein drafje naar elders.

Tja en als ik Chris film als hij vanuit de vlakte over een heuvel richting mij rijdt, dan heeft hij niet in de gaten dat een buffel achter zijn rug de weg oversteekt…

Twee malloten op scooters

Dat onze aanwezigheid niet onopgemerkt blijft bij andere safarigangers moge duidelijk zijn. Stel je het zelf eens voor. Je hebt toch een flink bedrag moeten betalen om op jeepsafari te gaan in een wildpark. Uit die jeep stappen is verboden. Om dan te zien dat er twee ‘malloten’ gewoon op scooters rondrijden en te pas en te onpas stoppen en van hun scooter afstappen terwijl de leeuwen, olifanten en buffels overal om ons heen zijn… We krijgen dan ook genoeg vreemde blikken (en opmerkingen) vanuit de safariwagens.

Dronebeelden Murchison Falls

Chris leeft zich ondertussen uit met z’n drone. Overigens is het gebruik van drones in Oeganda net als in Kenia ‘in principe’ verboden. Tenzij je allerlei ellenlange administratieve procedures doorloopt en de nodige knaken neerlegt natuurlijk. Het voelt aan als een nieuwe melkkoe om geld te innen van toeristen, net zoals dat je 150 dollar extra kunt bijbetalen tijdens een safari om dwars door het landschap (van de paden af) rechtstreeks naar de leeuwen te rijden…

Must have voor drone-piloten

EU Dronebewijs | Drone Class

5.0

€ 99,00

Sinds 1 januari 2021 is het voor particulieren en bedrijven verplicht om een EU Dronebewijs te halen. Via de online opleidingen met examens van Drone Class realiseer je dit snel en gemakkelijk. Hierdoor ben je in staat om op een verantwoorde manier te vliegen.

Ook buiten de EU wordt het 'EU drone rijbewijs' in de meeste gevallen geaccepteerd, daarom is het raadzaam om deze ten aller tijde bij je te hebben wanneer je met je drone de lucht ingaat, waar ook ter wereld.

Pluspunten:

• 100% slagingskans
• voordelige prijs
• online opleiding

Ga naar website

Want to support us? We earn a small commission if you make a purchase via our link(s), at no additional cost to you. Win-Win!

We hebben deze rompslomp aan papierwerk niet gedaan (want dit duurt maanden…). Wel hebben we de bewakers aan de ingang van het park zoals gewoonlijk weer omgekocht met een paar lolly’s. Zo gemakkelijk gaat dat hier. Wel moeten we goed opletten of er niet toevallig een andere persoon in functie aan komt rijden die moeilijk kan gaan doen (en geld wil zien).

Ook houden we natuurlijk rekening met de dieren. Chris zijn drone is uitgerust met speciale ‘silent propellers’ waardoor je de drone nauwelijks hoort. De wilde dieren hebben het vaak nauwelijks door dat er iets rondvliegt. Hij gebruikt daarnaast de zoomfunctie en vanzelfsprekend houden we voldoende afstand van de dieren.

We hebben sowieso geluk dat er nauwelijks andere safari toeristen zijn. Zo is Covid-19 toch nog ergens goed voor gebleken.

Giraffes

De giraffes zijn een verhaal op zich. Ze zijn enerzijds reuze nieuwsgierig en kijken je eerst een tijdje verbaasd aan. Daarna hobbelen ze ook op een galant drafje naar elders. De drone vinden ze ook interessant. Wanneer Chris om de giraffen heen cirkelt houden ze de drone goed in de gaten, terwijl de drone toch een meter of 100 van ze weg blijft. Niets ontgaat ze!

Kuddes olifanten

Olifanten zijn er ook in overvloed. ‘Pole, pole,’ luidt het advies voor ons wanneer er weer olifanten de weg oversteken op onze scooters. Pole Pole betekent rustig blijven. Afstand houden en je altijd houden aan de regel: alle dieren hebben voorrang.

Wanneer ze rustig de weg zijn overgestoken laat Chris zijn drone nogmaals de lucht in. De olifanten hebben de drone absoluut in de gaten, maar lijken er weinig om te geven. Ze grazen vrolijk verder en enige tijd later krijgen we de hele familie prachtig op één lijn in één foto. Wauw!

We kunnen ons geluk niet op. Wat een heerlijke scooter safari! In een paar uur tijd hebben we kuddes olifanten, tientallen galante giraffes en duizenden buffels op onze scooters kunnen bewonderen. En dat in een uniek landschap met wuivende palmbomen en soms gifgroen gras. Een heel verschil met de vaak dorre en geelachtige savannes in heel veel andere nationale parken in Afrika.

Aankomst in Pakwach

Dan zit de scootersafari voor vandaag er weer op. We hebben de 10 km aan zandweg erop zitten en rijden de volgende 10 km op een perfecte asfaltweg. Gloedjenieuw. Een paar Chinezen staan langs de kant van de weg aanwijzingen te geven aan Oegandese wegwerkers. Er zijn zelfs waarschuwingsborden in het Chinees, die wijzen op een Speed Bump (wat er in het Chinees staat, kan ik helaas niet lezen). Want als er iets overal en nergens heel plotseling op een Oegandese (net als in Tanzania en Kenia) opduikt, zijn het die verrekte drempels. Zelfs op nauwelijks begaanbare zandpaden liggen enorme drempels.

We verlaten het park en rijden op de brug over de Nijl en arriveren in Pakwach. Pakwach is een stadje met zo’n 30.000 inwoners en ligt niet al te ver van de grens met Congo. We moeten eerst door een wegversperring. Hier controleren Oegandese militairen al het (vracht)verkeer van- en naar Congo.

Op deze plek is tevens een groot aantal ambulante handelaren actief. Gewapend met souvenirs (vooral houtsnijwerk), gedroogde vis en frisdrank. Ze bestormen elk voertuig dat tot stilstand komt. Ook wij worden zoals gebruikelijk bedolven onder de verkopers.

Via het internet heb ik een nieuw lokaal hotel opgesnord. Daar nemen we onze intrek in een mooie rondavel. Daarna verkennen we Pakwach en terwijl ik weer bezig ben om de halve stad van lolly’s te voorzien, besluit Chris zijn voetbalkunsten te vertonen met wat lokale kinderen.

Dan zijn we er weer helemaal klaar voor. Even lijkt een onschuldige foto van Chris (die ik al gewaarschuwd had dat je in Oeganda absoluut geen (strategische) bruggen, militaire objecten en dergelijke moet fotograferen), problemen te geven. Voordat hij het wist is de soldaat er al. De foto van de brug over de Nijl moet Chris wissen van zijn telefoon en dan mogen we na een kleine vermaning weer verder.

Vertraging op weg naar de Paraa Safari Lodge

Na een paar uur op safari is het tijd voor een hapje eten. We rijden langs de nieuwe brug richting de exclusieve Paraa Safari Lodge. Als we het zandpad oprijden, zie ik een volwassen olifant uit de struiken komen. Ik waarschuw Chris die achter me rijdt. Olifanten hebben namelijk te allen tijde voorrang (zet het geluid aan, dan hoor je hoe we reageren).

Dan beseffen we dat onze scooters wel erg weinig brandstof meer hebben. Alhoewel de brandstofconsumptie van deze scooters 1 liter op 30 tot 40 km bedraagt, past er amper drie liter in de tank. We hebben ongemerkt toch behoorlijk wat kilometers in het park gereden en daar komen we nu achter. Gelukkig heeft de Paraa Safari Lodge een piepklein Shell Station. ‘Jullie moeten eerst betalen bij de receptie van het hotel. En haast je want we gaan om half vijf dicht.’

Tja en dan is het tijd om even heerlijk te genieten in het fraaie restaurant van de enige vijfsterren Lodge van Murchison Falls NP: de onvolprezen Paraa Safari Lodge. We nemen een heerlijke maaltijd en genieten van een ijskoude Nile (het nationale biertje van Oeganda).

Chris zet z’n whatsapp video aan en trakteert zijn vrouw die in Nederland zit te koukleumen alvast op een fantastisch voorproefje. Inclusief een paar nijlpaarden die iets verderop in de Nijl aan het rollebollen zijn.

Of zijn vrouw echt beseft hoe knotsgek of geniaal ons scooteravontuur is… Ze zal over twee weken in Oeganda landen om met Chris een rondje door het zuiden en westen van Oeganda te maken. Ze wil volgens mij eigenlijk gelijk op het vliegtuig springen om naar de onvolprezen Parel van Afrika te komen!

De biertjes hebben goed gesmaakt en het is tijd om terug te rijden richting Pakwach. Onderweg komen we nog veel groot wild, waaronder olifanten tegen. Het begint gewoon normaal te worden, er is hier overal wat te zien.

Wat een geweldige dag is dit geweest. Het smaakt naar veel meer en dat komt er ook. In deel 5 maken we eerst nog een laatste scootersafari in Murchison Falls NP en heb ik weer iets met m’n scooter. Dan rijden we naar Gulu waar Chris een dagje remote werkt aan zijn Wereldreizigers.nl en ik een kijkje neem op de markt.

Tot het volgende deel, tot ooit vanuit Oeganda.