Dit tweede deel van de roadtrip door Wyoming is als even verrassend als het eerste. Ik begin in de wereldhoofdstad van de rodeo: Cody. Cody is tevens een van de toegangswegen tot het oudste nationale park ter wereld: Yellowstone National Park. Via Grand Teton gaat de reis door verlaten goudzoekersplaatsjes en prachtige natuurgebieden naar de kleinste stad ter wereld: Buford.
Lees ook: Unieke Roadtrip USA: Het Wilde Westen van Wyoming | Deel 1
De reisroute: Het Wilde Westen van Wyoming Deel 2
Wyoming is met nauwelijks meer dan een half miljoen inwoners de dunstbevolkte staat van de Verenigde Staten. En dat terwijl Wyoming in omvang op nummer 10 staat. Er is dus heel veel ruimte (Wyoming is bijna 6 keer Nederland).
1. Cody
Het tweede deel van de roadtrip door Wyoming begint in de rodeohoofdstad van de wereld: Cody. De stad werd in 1896 opgericht door en vernoemd naar kolonel William Frederick Cody. Cody was de echte naam van de man die wij beter kennen als Buffalo Bill.
Wie was Buffalo Bill ook al weer?
Kolonel Cody kreeg zijn bijnaam Buffalo Bill vlak na de Amerikaanse burgeroorlog. Toen tekende hij een overeenkomst om de arbeiders aan de Kansas Pacific Railroad van bizonvlees te voorzien. Naar verluid wist Cody in 18 maanden maar liefst 4.282 bizons af te knallen. Het exclusieve recht om de naam Buffalo Bill te mogen dragen, werd vergeven in een duel. Cody en een andere bizonjager moesten in acht uur zoveel mogelijk bizons doden. Cody won door 68 bizons te doden en verdiende zo de bijnaam Buffalo Bill.
Als showman Buffalo Bill werd Cody multimiljonair en trok een miljoenenpubliek met zijn Wild West shows.
Buffalo Bill Center of the West
Een absolute aanrader is het Buffalo Bill Center of the West in Cody. Hierin zijn vijf musea gevestigd, waaronder natuurlijk het Buffalo Bill Museum. Wist je bijvoorbeeld dat Buffalo Bill met zijn Wild West maar liefst 8 keer een tournee door Europa heeft gemaakt? Tal van beroemdheden, zoals de prins van Monaco, de koning van Engeland, de paus en vele anderen kwamen af op zijn Wild West Show.
Rodeo Capital of the World
Cody heeft zichzelf bestempeld tot Rodeo hoofdstad van de wereld. Al meer dan honderd jaar vindt hier de Cody Stampede Rodeo plaats. De hele zomer kun je iedere avond in Stampede Park terecht voor een onvervalste rodeo.
Buffalo Bill State Park
Een andere absolute aanrader is een bezoek aan het Buffalo Bill State Park. Dit park ligt net buiten Cody op weg naar de oostelijke ingang van Yellowstone National Park.
2. Heart Mountain Relocation Center
Na de aanval op Pearl Harbor in december 1941 besloot Amerika maatregelen te treffen tegen Amerikanen van Japanse afkomst. Het leeuwendeel van de Japanse migranten, zo’n 112.000, woonde aan de Westkust. Zij werden vanaf februari 1942 overgebracht naar concentratiekampen. In totaal kwamen er tien kampen op veelal geïsoleerde plaatsen.
Een van de grootste kampen opende in februari 1942 haar deuren op 40 km van Cody. In Heart Mountain Relocation Center zouden in totaal iets meer dan 10.000 Japanse emigranten de rest van de oorlog doorbrengen.
Het was een desolate plek, maar de Japanners wisten er toch wat van te maken. Ze kregen het zelfs aan de stok met lokale boeren, die met lede ogen zagen hoe de nijverige Japanners er tal van groentes wisten te verbouwen.
In 2011 opende op de plek van het kamp het Heart Mountain Interpretive Center haar deuren. Twee jaar later breng ik een bezoek aan het informatieve museum. Zo leer ik dat de Amerikaanse president in 1943 alsnog de dienstplicht instelt voor mannelijke kampbewoners. Zo’n 300 Japanse migranten weigeren dit (waaronder 85 uit Heart Mountain) en werden veroordeeld tot gevangenisstraffen.
Toch besloten 750 kampbewoners wel in dienst te gaan. Veel van deze Japanners werden gedecoreerd voor hun heldendaden in dienst van het Amerikaanse leger.
Tijdens de rondleiding vraag ik aan de gids hoe het zat met de Duitse en Italiaanse migranten in Amerika. Duitsland en Italië hadden Amerika toch ook de oorlog verklaard. ‘Daar waren er veel teveel van,’ luidde haar antwoord. ‘Generaal Eisenhower was zelf een Duitse migrant. Zijn voorouders emigreerden in de 18e eeuw naar Amerika.’
Vanuit Heart Mountain kun je via de prachtige Chief Joseph Scenic Byway de Noordoostelijke toegang tot Yellowstone National Park bereiken.
Een kleine waarschuwing is hier wel op zijn plaats. Een deel van de route is ‘open range’. Voor zij die niet weten wat dat betekent: Hier zijn geen afscheidingen en kunnen koeien en ander vee dus zomaar de weg oversteken. Je bent gewaarschuwd!
3. Yellowstone National Park
Het oudste nationale park ter wereld behoeft volgens mij weinig tekst en uitleg. Vrijwel iedereen heeft er weleens van gehoord. Maar dat Yellowstone voor het grootste deel in de staat Wyoming (en een klein deel in Idaho en Montana)? Dat is vaak niet bekend.
Het park is ongekend populair en ontvangt bijna vier miljoen bezoekers per jaar. Overigens zijn velen daarvan (met name de Amerikaanse bezoekers) geïnteresseerd in de geisers, waarvan Old Faithful de meest bekende is. De drukte rondom de geisers kan met name in de vakantieperiode en tijdens feestdagen heel groot zijn.
Voor de officiële website van Yellowstone National Park klik hier.
4. Grand Teton National Park
Grand Teton National Park ligt slechts 16 km zuidelijk van Yellowstone. Het park is vernoemd naar de bergketen die je overal aan de horizon (of dichterbij) ziet als je in het park rijdt.
5. Wind River Valley
Vanuit Grand Teton National Park kun je een fraaie route nemen die via het dorpje Dubois door de Wind River Valley en het gelijknamige indianenreservaat leidt. Maak sowieso een stop in Dubois of overnacht er. In en om Dubois zijn tal van leuke attracties. Zo is de grootste populatie Bighorn sheep zijn te vinden in de bergen rondom Dubois.
De Wind River Valley is een populaire toeristenbestemming. Je kunt er geweldig hiken en tal van andere activiteiten ondernemen. Voor meer informatie klik hier voor de site van Wind River Country.
6. Atlantic City en South Pass City
Natuurlijk heeft Wyoming een aantal voormalige goudzoekersstadjes, die thans nagenoeg uitgestorven. Twee daarvan liggen dichtbij elkaar in Wind River Country. Om te beginnen is daar South Pass City. In deze stad wonen volgens het welkomstbord ongeveer vijf mensen, vier honden en twee katten.
De geschiedenis van South Pass City is een sprekend voorbeeld van een spookstadje dat ooit floreerde vanwege de goudkoorts. South Pass City was oorspronkelijk een telegraafstation langs de Oregon Trail. Het deed ook dienst als uitwijkplaats voor mijnwerkers in de nabije Rocky Mountains. Zij kwamen naar het stadje in de lange en strenge winters. Het stadje kende zijn hoogtijdagen tijdens de Gold Rush van 1867.
South Pass City is een karakteristiek westerndorp met een Main Street waarin de ‘usual suspects’ tegenover elkaar staan: bank, saloon, school, kerk, postkantoor, kantoor van de sheriff en gevangenis en een paar winkels. Klik hier voor meer info over South Pass City. Tegenwoordig is South Pass City een toeristisch trekpleister met een fraai gerestaureerd centrum.
Vlakbij South Pass City ligt Atlantic City. Atlantic City deed tijdens de goudkoorts dienst als mijnkamp.
7. Laramie en omgeving
In de omgeving van Laramie bevinden nogal wat natuurparken. Het omvangrijke Medicine Bow/Routt National Forest strekt zich uit tot ver in Colorado met diverse bergtoppen tot een hoogte van ruim 4.000 meter. Er zijn veel wandel- en mountainbikeroutes uitgezet in het gebied.
Even ten zuiden van Laramie is het Curt Gowdy State Park (voorheen bekend als Granite State Park).. Het park kenmerkt zich door grillige rotsformaties.
8. Buford, Wyoming
Waar kun je zo’n prachtige roadtrip door het Wilde Westen beter eindigen dan in de kleinste stad ter wereld? Ik bezocht Buford voor de eerste keer in 2011. Het was mijn eerste stop vanuit de Rockies in Colorado. Bij het openen van het portier van de auto vloog die met een noodgang weer dicht. ‘Waait het hier altijd zo?’ vroeg ik eigenaar Don Sammons. ‘Waaien. Nu. Het is eigenlijk heel rustig. Kom in de winter, dan waait het pas.’
Don vertelde verder dat hij alles is in Buford. Van burgemeester, eigenaar van de handelspost en sheriff tot pompbediende. ‘Ik ben namelijk de enige inwoner van Buford. Mijn vrouw overleed in 1995 en mijn zoon vertrok in 2008.’
Twee jaar later ben ik er weer. Op het internet heb ik dan gelezen dat Buford in 2012 is verkocht aan een Vietnamees. In 2013 is de nieuwe eigenaar uit Vietnam nergens te bekennen. De ramen van de handelspost zijn dichtgetimmerd. De informatie op het groene bord klopt niet meer en moet zijn: BUFORD 0.
Einde.
